Меѓу сите ѕвезди, Дарио

Мислев лош ден како друг било кој,
од тогаш минаа деној не им знам број
и никако да научам да спијам сам.

Празна столица и рамка без слика.
Во еден живот една права прилика,
ја чуваш ил` пропушташ засекогаш.

Велат минува сè, но не знаат, не,
доаѓа претешко, време на плачење.
Не зборувај, не, ти не знаеш како е,
имаш свој дом пак некаде, а за мене касно е.

Штом дознаеш дека горе сум,
меѓу сите ѕвезди,
не плачи, кажи живели
и дигни чаша високо.

Твојата песна и празни флаши, па што?!
`Ко да сум старец од години сто,
што си го прокоцкал времето и срцето.

Велат минува сè, но не знаат, не,
доаѓа претешко, време на плачење.
И не зборувај, не, ти не знаеш како е,
имаш свој дом пак некаде, а за мене касно е.

Штом дознаеш дека горе сум, меѓу сите ѕвезди,
не плачи, кажи живели и дигни чаша високо,
да се напијам за последен пат од усните твои,
а сите дождови небесни за тебе се од очите мои.