Свирете ја „Зајди, зајди“, Олгица Христоска

Твојата рака е сега далечна,
и веќе топлина на друга дава,
а мене студени соништа ме мачат,
ќе ме убијат.
Вака, ни зората не ме скорива,
и уште повеќе ме прави тажна,
и сега јасно е, денот што ме буди
ќе ме полуди.
Свирете ја „Зајди, зајди“, тивко полека,
мене ми е таа песна, гледам, судена.
Чашата е преполна, ме задушува;
душата е уморна и ме напушта.
Свирете ја „Зајди, зајди“, тивко полека!